An article at the Greek newspaper "Eleftherotypia", concerning the issue of accessibility at the greek beaches and how to arise it to the greek society.


Δημοσίευμα, του φίλου, Αντώνη Σκορδίλη
στην Ελευθεροτυπία της 30/072007.

Επι Ισοις Οροις
* ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Ως ζητούμενο, τέθηκε στη χώρα μας μόλις πριν από λίγα χρόνια, με αφορμή τη διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων. Η πρώτη σοβαρή απόπειρα τεχνοκρατικής υποστήριξης ήταν η μελέτη «Παραλίες για όλους», που υλοποιήθηκε υπό την εποπτεία του υπουργείου Ανάπτυξης, τέλη 2003. Το καλοκαίρι του 2004, λειτούργησαν οι δύο πρώτες στη χώρα μας προσβάσιμες παραλίες, στην περιοχή του πρώην ΠΙΚΠΑ Βούλας και στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης. Η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ειδικά σε ό,τι αφορά την παραλία στο πρώην ΠΙΚΠΑ Βούλας, η ζήτηση χρόνο με το χρόνο αυξάνεται, χιλιάδες είναι οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα που την επισκέπτονται, είτε οργανωμένα (μέσω αναπηρικών συλλόγων) είτε μεμονωμένα. Παρά ταύτα: Η υψηλή ανταπόκριση ελάχιστα παραδειγμάτισε. Τρία καλοκαίρια (με το φετινό) έχουν παρέλθει και... μιμητές ακόμα αναζητούνται. Μοναδική εξαίρεση, η πανέμορφη παραλία Μύρτου Κεφαλονιάς (Δήμος Πυλαρέων), που ανταποκρινόμενη στο μήνυμα «παραλίες για όλους» έγινε προσβάσιμη -πέραν αυτής... τίποτε! Πρακτικά ομιλώντας, από το 99% των οργανωμένων παραλιών, οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα εξακολουθούν να αποκλείονται.* Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ του όλου ζητήματος αναδεικνύει με τρόπο αδιαμφισβήτητο μια νεοελληνική κουλτούρα που στο ελάχιστο δεν σέβεται, δεν αποδέχεται, τη διαφορετικότητα. Εξηγούμε: Ο τεχνικός εξοπλισμός ώστε μια οργανωμένη παραλία να γίνει προσβάσιμη απαιτεί ένα κόστος της τάξης των 20 χιλιάδων ευρώ. Το κόστος είναι μηδαμινό συγκρινόμενο με τον τζίρο, ο οποίος αγγίζει ποσά της τάξεως των 5-6 εκατομμυρίων ευρώ/σεζόν. Αν συνυπολογιστεί ότι ο χρόνος ζωής του τεχνικού εξοπλισμού υπερβαίνει τη δεκαετία, αυτομάτως συνάγεται το συμπέρασμα ότι η απόσβεση του κόστους είναι πρακτικώς... ακαριαία. Πόσω μάλλον όταν «προσβάσιμη παραλία» πέραν των άλλων σημαίνει εν δυνάμει αρκετές χιλιάδες νέους υποψήφιους χρήστες, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες αποκλεισμένους. «Οι όποιοι διαχειριστές των παραλιών οφείλουν να συνειδητοποιήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους», διαμηνύει ο αρχιτέκτονας Γεράσιμος Πόλης, εκ των πρωτεργατών της μελέτης «Παραλίες για όλους», και οφθαλμοφανέστατα έχει δίκιο. Η τεχνογνωσία υπάρχει (παρουσιάστηκε αναλυτικά σε ημερίδα προ μηνός υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας), δεν απομένει παρά να υπάρξει και βούληση.* ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ από τους «επιχειρηματίες του αλμυρού νερού», που δυναστεύουν τις ελληνικές παραλίες, η στήλη δεν διατηρεί. Το ομολογουμένως μηδαμινό κόστος δεν επαρκεί ως επιχείρημα, οι «παραλίες για όλους» ως πράξη προϋποθέτουν εμπνευσμένους ανθρώπους, ανοχτά μυαλά, πρωτοπόρους. Σαν αυτούς που πρωτοστάτησαν στο πρόσφατο κίνημα για ελεύθερες παραλίες στο Δήμο Ελληνικού. Αυτοί και οι φυσικοί αποδέκτες της πρότασης-προτροπής μας: Κάνατε πράξη την πρόσβαση στους πολλούς, κάντε πράξη την πρόσβαση σε όλους. Το απαραίτητο επόμενο βήμα...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007